Rie Knecht-Burger (92) overleden, een gewaardeerd en gerespecteerd Beverwijkse 29 augustus 2020 Op zaterdag 29 augustus 2020 is, zoals het rouwbericht het beschrijft ‘zacht en kalm van ons heen gegaan’ Maria Elisabeth Knecht-Burger. Zij overleed in Beverwijk op 92-jarige leeftijd. Rie, zoals veel mensen haar kennen, woonde de laatste jaren van haar leven in woonzorgcentrum Huis ter Wijck. In de jaren ervoor, toen haar gezondheid dat nog toeliet, woonde zij vele jaren zelfstandig in wooncentrum De Groene Horst. De crematie vond plaats op donderdag 3 september in de beslotenheid van de familie. Met haar heengaan verliest onze gemeente een dienstbare inwoner. Tot het uiteindelijk lichamelijk en geestelijk niet meer kon, bood zij nog bijna dagelijks hulp aan senioren. Ouderen die haar al tientallen jaren kenden en met een probleem zaten, klopten niet voor niets bij haar aan. Zij kende de gangen van het stadhuis, wist welke ambtenaar of bestuurder waarvoor verantwoordelijk was. Zonder schroom belde ze een wethouder of de burgemeester. Ze had immers hun mobiele telefoonnummers... Hoewel ze nooit in de gemeenteraad heeft gezeten, was Rie een actief lid van de PvdA. Zij nam het ook binnen de partij – en zo heb ik haar leren kennen – op voor de mensen met een beperking, de minder draagkrachtigen, de ouderen. Zij had plaats in menige commissie en werkgroep. Hield spreekuren en met alle tijd en energie in zich, hielp zij anderen weer op weg. Zonder te overdrijven, zij was een bekende Beverwijkse. Hulpvaardig en standvastig. Gezellig en onderhoudend. Vanaf 1982 raakte zij betrokken bij de hulptransporten naar Polen. Wronki en zijn inwoners had ze in haar hart gesloten. Samen met haar hartsvriendin Nies Schoen – die eveneens in De Groene Horst woonde en ook een echte ‘rooie’ was – hielp ze, samen met tientallen andere vrijwilligers bij het maken van hulppakketten in de depots van de Stichting Medische Hulp IJmond-Wronki. Ze had een depot aan huis, waar mensen hun hulpgoederen konden afgeven. Met de komst van de Stedenband-Beverwijk-Wronki kwamen de reizen naar Wronki in beeld. Jaarlijks was er een busreis en verbleef een groep Beverwijkers en anderen zo’n week in het stadje Wronki om kennis te maken en om het land te verkennen. Rie was er de meeste keren bij. Rie voelde zich er thuis, ging er niet alleen met deze bus naar toe, maar ook met vriendin Nies: samen in de auto, propvol pakketten en pakketjes. Of met anderen die haar een plaats in hun auto aanboden. Toen eenmaal groepen, delegaties, kinderen enzovoort naar Beverwijk kwamen, toonde Rie zich een ‘gastvrije gastouder’. Er was in haar huis altijd plek, een extra gast aan tafel was geen probleem. Zij trad de Polen met een groot hart tegemoet. Of het in Wronki de kinderen in het kinderhuis waren, of de activiteiten voor en met de senioren aldaar, Rie was er bij. En zo werd ze een Beverwijkse die welkom was, die zich welkom voelde in een stad, op bijna duizend kilometer afstand. Rie en ik zagen elkaar gelukkig regelmatig. En natuurlijk spraken we over (de lokale) politiek, maar vooral veel, heel veel over Wronki. Het waren momenten als vanouds. Veel anekdotes, veel lachen. Die keer dat ze in Wronki op straat hardop riep: ‘Kijk, daar gaat mijn rollator’. En als we met de gasten van de busreis werden ontvangen door de burgemeester had ze altijd ‘goede koffie uit Nederland’ voor hem mee. De waardering die de samenleving voor haar heeft, is een aantal keren uitgedrukt in erkenning. Rie is koninklijk onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje-Nassau, zij ontving van de gemeente Beverwijk de bronzen erepenning en van Polen het zilveren insigne van de Poolse Nationale Bijzondere Hulpverlening. Wij zullen, ook als Wronki-familie, Rie nooit vergeten. Dat ze mag rusten in vrede. Haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen mogen trots zijn op haar. Wim Spruit

Het bericht van overlijden.

Rie Knecht in Polen, op 85-jarige leeftijd.

Jaap Fatels (bijna 75) overleden 13 september 2020 Onze oud-vrijwilliger Jaap Fatels is vier dagen voor zijn 75ste verjaardag, op 13 september 2020 overleden. Zijn overlijden heeft ons diep getroffen. De geboren en getogen Heemskerker was jaren lang actief bij de hulptransporten naar Polen. Bij het laden van vrachtwagens met hulpgoederen voor de inwoners van Wronki en wijde omgeving was hij altijd paraat. Hij had ‘depot aan huis’ en hielp met tientallen andere vrijwilligers met het sorteren van de ingebrachte kleding, schoenen enz. Jaap is een ontelbaar aantal keren naar Wronki afgereisd om zijn vrienden, zijn bekenden weer te zien. Hij had het naar zijn zin in Polen. Ging hij mee met de jaarlijkse busreizen, hij draaide er zijn hand niet voor om om meerdere keren per jaar, voor korte of langere tijd, met de auto naar Wronki te gaan. Als fervent autoliefhebber – hij werkte bij de Ford garage in Beverwijk, later bij de vestiging in Heemskerk – reed hij graag lange afstanden. Was zijn auto niet volgeladen met allerlei hulpgoederen, dan waren er wel medereizigers die hem vergezelden. Hij slaagde er ook in veel van onze activiteiten vast te leggen in honderden foto’s. Al werkte zijn gezondheid niet altijd mee – enkele jaren geleden kreeg hij een herseninfarct tijdens zijn verblijf in Wronki – voor de hulpstichting en de stedenband bleef hij doen wat hij kon. Voor zijn vrijwilligerswerk is Jaap onderscheiden met de Zilveren Insigne van de Poolse Nationale Bijzondere Hulpverlening. Wij leven mee met zijn familie, de overige nabestaanden en zijn vrienden in Wronki.