© SSBW / PS 2017/2022 Stichting Stedenband Beverwijk - Wronki webmaster@beverwijk-wronki.nl
Stichting Stedenband Beverwijk - Wronki

In memoriam

Onze gedachten gaan uit naar deze personen die op een of andere manier hun betrokkenheid hebben gehad bij onze stichting.
Janina Chojan
Tom Nijhof
© SSBW / PS 2017/2022 Stichting Stedenband Beverwijk - Wronki webmaster@beverwijk-wronki.nl
Stichting Stedenband Beverwijk Wronki

In memoriam

Onze gedachten gaan uit naar deze personen die op een of andere manier hun betrokkenheid hebben gehad bij onze stichting.
Wim Schipper Onderwijzer in hart en nieren, maatschappelijk zeer betrokken Vaarwel meester Schipper, dag Wim De ‘éminence grise’ van het Beverwijkse onderwijs is niet meer. Op 76-jarige leeftijd overleed afgelopen zondagmorgen Willem Johannes (Wim) Schipper. Meester Schipper, tuinderszoon, bijna veertig jaar verbonden aan de Beverwijkse Zeewijkschool, waarvan 30 jaar als hoofd, later directeur. Nota bene dezelfde school waar de zesjarige Wim als leerling zijn intrede deed. Een leven lang vol ambities, een genereuze en energieke man. Mijn eerste kennismaking met Wim Schipper was in 1971; als negentienjarige ‘kwekeling’ van de Rijkskweekschool in Haarlem (de school die Schipper zelf ook heeft doorlopen) mocht ik bij hem stage lopen. Zijn school had een uitstekende naam: Schipper profileerde zich van meet af aan als een zeer actief onderwijzer, die vernieuwingen en andere ontwikkelingen in het onderwijs niet uit de weg ging. Hij nam het initiatief om de school aan te melden als ‘contactschool’ van het Pedagogisch Centrum van de toenmalige Nederlandse Onderwijzers Vereniging. Dit betekende ondermeer dat getracht werd de kinderen de leerstof op een andere wijze dan de tot dan gebruikelijke eigen te laten maken. Hiermee deed de onderwijsvernieuwing haar intrede op de Zeewijkschool, onder zijn leiding de grootste school van de gemeente. Zijn school kreeg als eerste een speelleerklas, hij voerde een ‘tropenrooster’ in (van 8.30 tot 14.00 uur naar school, inclusief lunch!), dat gunstiger was voor werkende ouders en er werd begonnen met leren in groepen. Hij ging de provincie in om zijn onderwijscollega’s voor te lichten over nieuwe lees- en rekenmethodes en hij gaf onderwijskundige cursussen. Onze levens zouden elkaar vele keren kruisen. Wim Schipper, als maatschappelijk betrokken Beverwijker, heb ik als journalist bij het Noord-Hollands Dagblad menig maal mogen interviewen over onderwijs, cultuur en sport. Later maakten we samen deel uit van het bestuur van De (Nieuwe) Slof, het latere Kennemer Theater en van het bestuur van de Stedenband Beverwijk-Wronki. Als Wim Schipper een bestuur versterkte was dat niet voor een paar jaar. De meeste functies bekleedde hij tientallen jaren. Schipper, een aan de buitenkant soms ernstige, serieuze man, die, als je hem eenmaal beter leerde kennen, een aansprekende, wijze figuur was, een man met een groot hart, een degelijk vakman. Hij had gevoel voor de ‘sociaaldemocratie’ en maakte zich sterk voor het belang van leerlingen en onderwijzers. Voor zijn collega’s, vanaf 1956, met name als actief bestuurder bij de vakbond: Algemene Bond van Onderwijzend Personeel. Hij was groot voorstander om onderwijzeressen die gingen trouwen, te behouden voor het onderwijs. Het leverde weliswaar enige spanning op tussen hem en de toenmalige wethouder Ad Hermes (de latere staatssecretaris van onderwijs), Schipper bleef bij zijn mening. Maar.... de leerlingen stonden altijd voorop. De geboren en getogen Beverwijker sprak vol warmte over ‘zijn kinderen’ (het moeten er duizenden zijn geweest) en streefde naar ‘kindvriendelijk onderwijs’. Zijn leerlingen waren hem dierbaar. Dat bleek ondermeer in 1990, bij zijn afscheid van het onderwijs: een feest op school, een receptie in het Stadskantoor, een feestavond in De Nieuwe Slof. Velen namen afscheid van hem. Hij deed veel voor het onderwijs. Zo was hij ondermeer voorzitter van de commissie die het godsdienstonderwijs verzorgde op de openbare scholen. Regelde hij de vakantieroosters voor alle scholen in Beverwijk. Hij richtte de Schoolsportcommissie op en was jaren lang voorzitter. In zijn betrokkenheid bij de samenleving, werd Wim Schipper al die jaren – door dik en dun – gesteund door zijn echtgenote, Jo Schipper-Von Hertzberg. Deelden zij de zorg voor beide dochters, voor Jo Schipper lag er ook nog eens een eigen drukke agenda: besturen en vrijwilligerswerk zat beiden in het bloed. In 1969 vroeg de toenmalige burgemeester J.G.S.Bruinsma hem om zich met De Slof bezig te gaan houden. Er moest een nieuwe accommodatie worden gebouwd en de rechtspositie van de toenmalige beheerder Cees Berghuis moest verbeterd. Als penningmeester begeleidde hij De Oude Slof in 1976 naar De Nieuwe Slof. Zijn taak bij het theater zou hij pas eind jaren negentig neerleggen. De Beverwijkse Gymnastiek Vereniging Turnlust was ook een van zijn grote liefdes. De vereniging, die hij vanaf 1964 diende en de Kennemer Turnkring benoemden hem tot Lid van Verdienste en in 1990 tot Erelid. Het Koninklijk Nederlands Gymnastiek Verbond eerde hem met de Zilveren Medaille. Vanaf de oprichting in 1966 was hij betrokken bij de Beverwijkse Sportraad (vanaf 1972 voorzitter), lid, later bestuurslid, van voetbalvereniging De Kennemers, vanaf 1969 in het bestuur van de Sporthal Beverwijk (later Stichting Sportaccommodaties Beverwijk), secretaris van het Sportmedisch Advies Bureau Regio Kennemerland. In hetzelfde jaar werd hij gevraagd toe te treden tot de Rotary. Als tegenstander van een fusie tussen de gemeenten Velsen, Beverwijk en Heemskerk was hij in de jaren 60 lid van het actiecomité ‘Drie In Een Neen’. De banden met Neuwied (voormalige partnerstad van Beverwijk in West- Duitsland) en het Poolse Wronki (vanaf 1991 was hij voorzitter van de stedenband) koesterde hij. Hij kende de waarde van uitwisselingen van mensen. De Turnverein Heddesdorf-Neuwied benoemde hem tot Erelid. Voor zijn grote verdiensten voor de samenleving werd Wim Schipper benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, ontving hij het Erekruis van Verdienste van de Nationale Stichting Nederland-Polen en was hij ‘Paul Harris Fellow’ van Rotary International, een onderscheiding, vernoemd naar de oprichter van deze serviceclub. Voor Wim Schipper was en bleef ik de man die het van ‘jonge kwekeling’ schopte tot wethouder van (ondermeer) onderwijsbeleid. Hij was tevreden over deze leerling en toonde zich trots. Vaarwel meester Schipper, dag Wim. Met jouw overlijden is een groot Beverwijker heengegaan. Wim Spruit De heer Schipper ligt opgebaard in Uitvaartcentrum Van Eerden, Plesmanweg, Beverwijk. Condoleren kan op donderdag 3 mei, vanaf 19.00 uur. De uitvaartplechtigheid vindt plaats op maandag 7 mei, om 14.30 uur, in Driehuis-Westerveld.