Toespraak van drs. Th.L.N.Weterings, burgemeester van de gemeente Beverwijk 2006 Tijdens de bijeenkomst in het Kennemer Theater op 2 sept 2006 tijdens de receptie ter gelegenheid van 25 jaar banden Beverwijk – Wronki aangeboden aan (voormalige) vrijwilligers en bestuursleden Geachte aanwezigen, excellentie, vrijwilligers, belangstellenden, aan allen een heel hartelijk welkom vandaag hier in het Kennemer Theater. Het is mij een voorrecht om vandaag het woord tot u te mogen richten. We hebben iets te vieren, en dat doen we graag samen. We vieren de band tussen Wronki en Beverwijk, die nu al 25 jaar stand houdt. Wat vieren we dan eigenlijk? Wat valt er te vieren, 25 jaar na de nationale actie “Help Polen de winter door”, 25 jaar na de schrijnende taferelen die vanuit Polen destijds ons land binnen kwamen, 25 jaar na de economische en politieke chaos in dit land? Een samenwerking met een dramatisch begin van droefenis en armoede, moet je zoiets wel vieren? Weet u het nog, de voedsel- en kledingtransporten om in de ergste nood te voorzien, kunt u voor uzelf de beelden nog oproepen? Daarmee heb ik de vraag al beantwoord, dames en heren. Op zijn minst hebben we namelijk te vieren dat deze beelden tot het verleden behoren. Dat heeft Polen op de eerste plaats te danken aan het eigen volk, dat zich veerkrachtig en moedig toonde, en waaruit - mag ik wel zeggen - politieke helden zijn opgestaan. Zij hebben blijk gegeven van een vastberadenheid en een uithoudingsvermogen die internationaal bewondering hebben afgedwongen. Zij zijn er daarmee in geslaagd om de geschiedenis een andere, positieve wending te geven. Maar goed, enige bescheidenheid past mij hier, want hoezo zouden wij vandaag hier in Beverwijk bij elkaar komen om een ontwikkeling in Polen te vieren die in Europa en daarbuiten in de geschiedenisboeken staat bijgeschreven? Als burgemeester van een middelgrote stad in het westen van Nederland heb ik daar niet echt iets mee te maken, kunt u zeggen. Dat ligt in mijn ogen anders. Natuurlijk heb ik daar iets mee te maken. Niet dat het mij is gegeven om invloed te kunnen uitoefenen op dergelijke ontwikkelingen. Maar als burger kijk ook ik over mijn eigen grenzen heen. Vandaag kijk ik over de grens van het heden naar het begin van de samenwerking tussen Beverwijk en Wronki en daar zie ik velen van u staan. Ik zie de verontwaardiging over het lot van het Poolse volk. Deze emoties heeft u weten om te zetten in een oprecht medeleven met de inwoners van Wronki. “Geen woorden, maar daden”, was vervolgens uw motto. Als het daarbij was gebleven, dan hadden wij vandaag hier niet gestaan. Noodhulp van de ene stad aan de andere, dat blijft doorgaans geen jaren voortbestaan. Bovendien zei ik het net al: dankzij de eigen inspanningen vanuit het Poolse volk is de situatie nu gelukkig niet meer te vergelijken met 25 jaar geleden. Maar vanuit die eerste contacten is iets heel anders ontwikkeld. Ik zal u niet vermoeien met de serie werkgroepen, stichtingen en initiatieven die in de loop van de afgelopen 25 jaar hebben bestaan, aanvankelijk in IJmond-verband, maar de laatste jaren meer en meer vanuit Beverwijk. Niet exclusief vanuit Beverwijk, want de deelnemende vrijwilligers komen nog steeds uit de hele IJmond. Vast staat dat er in de samenwerking met het verstrijken van de tijd op enig moment geen sprake meer was van een afhankelijke situatie, een onevenwichtige band. Vanaf het eerste begin heeft de samenwerking steeds een nieuwe dimensie gekregen, steeds aangepast aan de wensen en behoeften van de deelnemers. Een succesverhaal, zonder meer. Ging alles dan altijd soepel, van een leien dakje, zoals wij zeggen? Denkt u dan bijvoorbeeld aan het dakje in Wronki dat Dirk Bus zo prachtig op de foto heeft vastgelegd. En inderdaad, van zo’n leien dakje ging het. U ziet de hobbels! vervolg volgende kolom>>

vervolg vorige kolom Ter gelegenheid van 25 jaar samenwerking tussen Beverwijk en Wronki verscheen begin dit jaar een krant. Professor dr. Lafeber, voorzitter van de nationale stichting Nederland – Polen, schrijft daarin: “Al is er al heel veel bereikt, leg nooit de handen in uw schoot”. Hij heeft het in zijn artikel over het ‘Umdenken’, het vermogen los te komen van traditionele denkwijzen en op zoek te gaan naar nieuwe oplossingen en nieuwe banden. Het moge duidelijk zijn dat aan dat proces nooit een einde komt, het is nooit ‘klaar’. De samenwerking tussen Wronki en Beverwijk is voor hem een voorbeeld van inspirerend denken en doen, dat tot zeer mooie resultaten leidt. Dat compliment mogen alle betrokkenen, zowel hier als in Polen, in hun zak steken ... De handen in de schoot, ach, hoe vaak was dat niet een logische handeling geweest. Het leien dakje op de foto van Dirk Bus vertoont slechts twee hobbels, maar geloof me, er waren er meer. Het creatieve denken van de vele betrokkenen heeft ervoor gezorgd dat ondanks en dankzij deze hobbels de samenwerking een dynamisch gegeven werd. Ging het niet linksom, dan moest het maar rechtsom. Lukte het vandaag niet, dan morgen nog maar eens proberen. Vaak genoeg ging de samenwerking niet over gebaande paden, maar het resultaat bleef overeind. Alle vrijwilligers die hier vandaag aanwezig zijn, hebben daar een bijdrage aan geleverd, en ik spreek u toe met gepaste trots. Het een en ander heeft ertoe geleid dat de gemeentebesturen van Wronki en van Beverwijk in 1999 een overeenkomst hebben getekend om de samenwerking te bekrachtigen. In 2004 hebben we de samenwerking opnieuw bekeken en hebben we nieuwe afspraken gemaakt, zoals dat past in de dynamische band waaraan ik eerder al refereerde. Zonder uw inspanningen, dames en heren, was dit niet mogelijk geweest. Het integratiebeleid dat vanuit Europa zo wordt gestimuleerd, heeft en behoudt hier een prachtig, karakteristiek eigen gezicht. Dat deze samenwerking zolang bestaat, is dus vooral te danken aan de inzet van de vele vrijwilligers in Polen en hier in de IJmond. Maar als ‘primus inter pares’, als eerste onder gelijken, wil ik de heer Wim Spruit noemen. Zonder zijn lange adem, zonder zijn niet- aflatende inspanningen, zonder zijn veerkracht, waren inderdaad waarschijnlijk de handen al jaren geleden in de schoot gelegd. Als je met hem over de ontwikkelingen spreekt in de afgelopen 25 jaar, dan blijkt uit zijn verhalen vooral dankbaarheid. Die dankbaarheid richt zich op bijvoorbeeld de kinderen in het tehuis, de lichamelijk en verstandelijk gehandicapte mensen, voor wie de omstandigheden mede dankzij de samenwerking ingrijpend zijn verbeterd. Een ander voorbeeld is de post voor medische zorg, die mede dankzij de stedenband enkele jaren geleden kon worden ingericht. Er is dankbaarheid voor dit gegeven, maar nóg meer voor het feit dat de inwoners van Wronki deze post voor medische zorg nu op eigen initiatief hebben omgevormd tot een eigentijds wijkgezondheidscentrum! U allen bent er getuige van geweest dat Wronki zich heeft hersteld, dat er kansen kwamen en dat de mogelijkheid ontstond voor de bevolking van onze bevriende stad om die kansen te grijpen. De dankbaarheid die bij Wim, en met hem bij alle vrijwilligers, overheerst, komt voort uit het ‘Umdenken’, en het besef dat een mens niet leeft in zijn eigen schoenendoos. In Beverwijk en in Wronki leren we om elkaar te begrijpen, om bij elkaar betrokken te zijn. En hoe, zou ik zeggen. Er zijn diepe en langdurige vriendschappen ontstaan, waarvan voor sommige aanvankelijk slechts gebrekkig Duits als voertaal volstond. Beroepsgroepen hebben contact met elkaar. Particulieren bedenken de prachtigste initiatieven. In het voorjaar mocht ikzelf met een delegatie ondernemers afreizen naar Wronki. Ook deze reis bleek zeer waardevol te zijn voor alle betrokken partijen. Dames en heren, om de vele facetten te omschrijven van de band die is ontstaan; daar zijn eigenlijk geen goede woorden voor. Ik kom terug op de vraag die ik in eerste instantie stelde: wat vieren we nou eigenlijk vandaag? Welnu, we vieren dat we voor elkaar iets kunnen betekenen. De oorsprong van onze samenwerking ligt weliswaar in een tijd waarin de omstandigheden dramatisch slecht waren in Polen en ook in Wronki. Daaruit is echter een band ontstaan waarin we over en weer van elkaar mogen leren, iets voor elkaar kunnen betekenen. Deze band strekt zich aan twee zijden uit over de lokale overheid, instellingen en organisaties, kunst en cultuur, beroepsgroepen én individuele contacten. Vervolg volgende kolom>>

vervolg vorige kolom We vieren vandaag dat we in Beverwijk en in Wronki deel mogen uitmaken van zo iets kostbaars. Pioniers van 25 jaar geleden, zowel in Wronki als in Beverwijk, zijn uitgegroeid tot ambassadeurs van wederzijds begrip, het delen van kennis en kunde en van het elkaar werkelijk verstaan over de grenzen heen van verschillen in welstand en cultuur. Mijn collega uit Wronki, de heer Michalak, stelde dat er in heel Wronki geen inwoner te vinden is die geen contact heeft gehad met Beverwijk. Dat geeft aan hoe veelomvattend de samenwerking zich heeft ontwikkeld; werkelijk een kostbaar goed. Natuurlijk gaan we daarmee verder. We leggen daarbij de nadruk op onze jongeren. Op 25 november wordt dit jaar van de samenwerking afgesloten met een wel heel bijzondere bijeenkomst. Jongeren uit Beverwijk en Wronki, en jongeren uit Litouwen, Frankrijk en Noord- Ierland zullen hier in het Kennemer Theater een symposium bijwonen. Het belang van deze bijeenkomst wordt onderschreven door de Europese Unie en belooft een feest te worden van vriendschap en betrokkenheid. ”Een leven zonder feesten is als een weg zonder pleisterplaatsen”, schreef de honorair consul van de republiek Polen in de jubileumkrant. Een feest als een rustpunt in een reis die nog niet ten einde is. Europa verandert en onze jongeren zijn daarin de hoofdrolspelers. Laat dit aanstaande feest van vriendschap en betrokkenheid inderdaad een pleisterplaats zijn. Laat het reisgezelschap vervolgens weer verder trekken, met vernieuwd inzicht in elkaars behoeften, elkaars culturele rijkdom, met de bereidheid om elkaar de hand te reiken. Helemaal in de geest dus van de 25 jaar samenwerking waaraan ook u hier in de zaal een bijdrage hebt geleverd. Er bestaan tal van initiatieven, die laten zien dat ‘het’ bruist en tintelt tussen Beverwijk en Wronki. Plannen voor de toekomst op uiteenlopende vlakken. Zo mogen we uitkijken naar de delegatie van Wronki tijdens het Corus Chess Tournament in januari. Het Raphael van der Vaart-voetbaltoernooi in de zomer van volgend jaar reserveert eveneens een rol voor afgezanten uit Wronki. Er wordt samengewerkt om toerisme een impuls te geven op het gebied van ecologie en de agrarische sector in de omgeving van Wronki en ook op het gebied van de gezondheidszorg vinden artsen en in stellingen elkaar. Dames en heren, er komt geen eind aan de manieren waarop we samen invulling kunnen geven aan de band tussen Wronki en Beverwijk. Dat belooft wat voor de toekomst. Als symbool van de diepgewortelde band tussen Wronki en Beverwijk, en om dit jaar van het 25- jarig jubileum te markeren, heeft de gemeente Beverwijk een geschenk laten maken. Bij een feest hoort immers een cadeau. Het is een wereldbol, waarop beide steden staan aangegeven. Het is ook een glazen bol, en als u daar diep inkijkt, ik weet het zeker, dan ziet u het: vriendschap, begrip en samenwerking die een levenlang meegaan! Het eerste exemplaar wil ik graag overhandigen aan de cultureel attaché/eerste secretaris van de Poolse ambassade, de heer Jacek Biegala.

Wronki-tasje voor eerste burger Martijn Smit 18 mei 2017 Bestuur feliciteert nieuwe burgemeester van Beverwijk Het bestuur van de stichting heeft de nieuwe burgemeester van Beverwijk, Martijn Smit (53) gefeliciteerd met zijn benoeming. Een delegatie, bestaande uit voorzitter Wim Spruit, aankomend voorzitter Melanie Voorhans- Wijand en bestuurslid Peter Steijn – nog maar net terug van een werkbezoek aan Wronki – wenste hem en zijn echtgenote geluk en succes in onze gemeente. De openbare receptie vond donderdagavond plaats in de hal van het stadhuis. Kort na de inauguratie van de heer Smit. Wim bood de burgemeester een Wronki-tasje aan met ondermeer het boekje over het zilveren jubileum, twee jubileumkranten (destijds huis aan huis verspreid ter gelegenheid van het 20- jarig en 25-jarig bestaan), de Wronki-beker en natuurlijk het onvermijdelijke flesje met de Poolse nationale drank. Eerder deze week ontving de nieuwe eerste burger van Beverwijk een felicitatiebrief van zijn collega van Wronki, Miroslaw Wieczór. Weliswaar bestaat er geen officiële stedenband meer, zowel de gemeente Wronki als de Stichting Stedenband Beverwijk-Wronki blijven werken aan de uitstekende contacten tussen de inwoners van beide gemeenten. Als persoonlijk cadeautje gaf de voorzitter aan burgemeester Smit zijn laatste boek, ‘Tussen Schapen En Wolven, over de Beverwijkse politiek’. Fotobijschrift: Burgemeester Martijn Smit met voorzitter Wim Spruit en aankomend voorzitter Melanie Voorhans-Wijand tijdens de kennismakingsreceptie in het stadhuis van Beverwijk. (Foto Peter Steijn)

Zie ook archiefpagina 3